Philip Brinckman krijgt van minister Weyts de opdracht een oplossing te vinden voor het dalende onderwijsniveau in ons land. Hij moet daartoe een groep experten samenstellen van zes wetenschappers en “er mogen ook zes leerkrachten aanschuiven”. Ik zou kiezen voor 12 leerkrachten. Wat wetenschappers (en politiekers) van ons onderwijs gemaakt hebben, weten we al.
De goede oude tijd.
Als jong beginnend psycholoog heb ik veel schoolrijpheidstesten afgenomen in de jaren 70. Kleuters die niet slaagden, kregen remediëring, of bleven in het slechtste geval nog in jaartje in het derde kleuter. Vergeet niet dat tussen een kind geboren in januari bijna een jaar verschil met een kind dat in december werd geboren.
Sommige kinderen werden verwezen naar het bijzonder onderwijs.
Het resultaat was dat de leerkracht van het eerste leerjaar een vrij homogene groep leerlingen aangeboden kreeg, die allemaal een goede slaagkans hadden.
Anno 2020.
Daar kan een leerkracht anno 2020 alleen maar van dromen.
Diversiteitsprofeten hebben onze maatschappij helemaal veranderd. Zo weinig mogelijk bijzonder onderwijs. Alles op één hoop. Zij gaan er van uit dat onze leerkrachten perfect in staat zijn binnen hetzelfde tijdsbestek op de leerstof op 5 verschillende niveaus te presenteren. Desnoods met handen en voeten.
Het resultaat laat zich raden.
Leerkrachten die het gevoel hebben Augiasstallen te moeten uitmesten, en daarvoor nog eens oeverloos moeten plannen en daarna rapporteren. De burn-outs zijn dan ook niet te tellen.
Gemiddelde en betere leerlingen zien hun klas veranderen in een processie van Echternach en blijven op hun (kennis)honger zitten. Zwakkere leerlingen raken gefrustreerd omdat zij al lang de nodige basiskennis ontberen.
Na school dropouts krijgen we binnenkort ook “left out” kinderen. Kinderen waarvoor de leerkracht uiteindelijk de moed heeft opgegeven.
Realiteitszin.
We moeten terug naar meer realiteitszin. Hoewel dat tegenwoordig niet politiek correct lijkt.
Kinderen zijn allemaal evenwaardig, maar niet allemaal gelijk. Laat dan ook verschillen toe in de schoolstructuur, en eis niet van de leerkracht dat die verschillen uitvlakt door op tien verschillende niveaus in één klas les te geven. Dat is roofbouw plegen op ons onderwijzend personeel, en leidt tot slechte resultaten. Zie de dalende trend in kwaliteit van ons onderwijs.
Laat kinderen die niet klaar zijn voor het eerste leerjaar, niet toe. Creëer geen frustratiefabrieken. Geef die leerlingen een voorbereidingsjaar, toegespitst op het verwerven van de nodige vaardigheden en/of kennis van de Nederlandse taal. En laat de rest op een normaal tempo hun schoolcarrière aanvatten.
Ik denk dat die realiteitszin enkel in het werkveld is te vinden.
En daarom, mijnheer Brinckman, wens ik u twaalf leerkrachten toe.
