Van dolfijnen, alpaca’s en duiven

Het ene dier is het andere niet. Ook niet in onze perceptie. En zelfs binnen de soorten maken we een onderscheid. Een biggetje is lief en knuffelwaardig. Maar varkens groeien op tot beren en zeugen. Alleen al de naam “zeug” zet niet aan tot warme gevoelens.

Dan komt de dolfijn er beter vanaf. Dol-fijn. En in het frans heet hij “Dauphin”, waardoor hij zijn naam deelt met de gekozen opvolger van een regeringsleider. Iedereen houdt van dolfijnen.

En sedert kort is er een publiekslieveling bij gekomen: de Alpaca. In Berlare loopt er eentje op de aaidierenweide, en Lokeren is er zelfs een “Blije Alpaca”, een jeugdverblijf.

Maar duiven…….

Duiven zijn niet alleen grijs, ze zitten ook zo’n beetje in de grijze zone. Wij vinden ze leuk op het San Marcoplein, hoe meer hoe beter. Maar dichter bij huis, onder onze eigen kerktoren, denken we enkel aan duivenpoep. Met ammoniak die doffe plekken maakt op onze auto’s. En wie bij toeval al eens zo’n kwakkie op zijn hoofd heeft gekregen gaat niet bepaald juichen.

Maar duiven zijn nog altijd beter af dan spinnen. Die trappen we gewoon dood. Hoewel spinnen eigenlijk best wel nuttige dieren zijn. Ze eten onder andere vliegen, muggen en mijten. In een gezond huis leven wel 10.000 spinnen. En toch denken we zelfs niet na wanneer we ze verpletteren met vliegenklopper of schoen.

We zouden allemaal graag plonzen in zee met dolfijnen, maar die duiven zien we liever alleen in het buitenland.

Alleen, hoe krijgen we ze weg?

Niemand heeft er bezwaar tegen dat er in het Zeelse slachthuis dagelijks tientallen varkens worden gekeeld. Zolang het op een humane manier gebeurt. Verdoofd. Dan is het in orde.

Voor muskusratten hebben we minder genade. Die worden gevangen met klemmen. Een minder leuke dood.

We weten ook allemaal dat men in asielen soms moet overgaan tot euthanasie omwille van plaatsgebrek. Dat is nu eenmaal zo.

Everzwijnen

En wanneer in Limburg de opmars van everzwijnen zorgt voor te veel schade aan de tuinen, geeft men gewoon opdracht ze af te schieten. Gelukkig zitten er in de Gratiebossen bij mijn weten geen everzwijnen. Dat kan nog veranderen.

Maar een duif vangen en euthanaseren op een humane manier kan blijkbaar niet door de beugel.

Gif als antwoord

Nee, we gaan ze gif geven. Niet om ze te doden. Nee, om hun eieren om zeep te helpen. De beestjes blijven dan heel hun leven kinderloos. Terwijl die maar één doel hebben in hun leven: voortplanten. Beeld u de frustratie in van die vogels in. Om nog maar te zwijgen van de andere vogelsoorten die ook dat spul opeten.

Net nu de roofvogels aan het herstellen zijn van het DDT verhaal krijgen we dit. Roofvogels zitten bij de top van de voedselpiramide, en accumuleerden al dat gif in hun lijf. En verdwenen uit onze velden. Gelukkig duiken ze nu weer op in het wild.

Hoog tijd om logica te gebruiken in plaats van gevoelsmatige perceptie van diersoorten. Ofwel wil je stront op je kop, en laat je de duiven betijen, ofwel wil je ze weg en vang je ze voor euthanasie. Halfslachtige oplossingen zoals “gif dat geen kwaad kan” zijn voor mensen die de kool en de geit willen sparen. Maar brengen weinig zoden aan de dijk. Want duiven zijn geen ééndagsvliegen, en leven nog jaren. Zij het zonder nageslacht.

De mening van de valk

En tot slot een vraag van een bevriende valk: als ik (de valk) een duif vang die van het gif gegeten heeft, ga jij ze opeten?????????


Abonneer je op Beethoven

Voer je e-mailadres in om een bericht te krijgen telkens er een nieuwe Beethoven tekst verschijnt. Je e-mailadres wordt enkel en alleen hiervoor gebruikt.

Top