Beethoven zit in Frankrijk. In de streek van de Katharen. Die hadden in de tijd ambras met Rome, ’t is te zeggen met de paus van Rome. Ik voel mij hier thuis. Hoewel ik hier ben om te werken. Een bevriend koppel helpen. En het is hier rond Carcassonne nog warmer dan in België.
Hulp-Beethoven opgeroepen
Ik moest dus een hulp-Beethoven naar de gemeenteraad sturen om de exploten van onze gemeenteraadsleden te registreren. Het viel hem al direct op dat er als welkomst een schaal vruchten klaarstond. Appelen en bananen. De appelen vonden gretige afnemers, de bananen niet. En dat is maar goed ook, er zijn al apestreken genoeg te zien.
Geheel naar gewoonte heeft André Van Driessche opmerkingen bij de notulen. Hij heeft weer wat te zeggen over de sporthal. Dat is dan al de vierde keer. De man zou beter een recyclagebedrijf beginnen. En de parkeerplaatsen op de Zandberg zijn te klein bemeten. Zeker voor een grote auto met vijf deuren.
Hij heeft nog altijd niet begrepen dat er een verschil is tussen goedkeuren van notulen en herkauwen. Terwijl zelfs koeien dat weten.
Katholieken en protestanten
Bij het goedkeuren van de jaarrekening van de Dendermondse Protestantse kerk (de gemeente moet daar ook voor betalen, maar niet zoveel als voor de katholieke) vraagt Timothy Debeir zich af hoeveel protestanten er in Zele zijn. De burgemeester weet het niet, maar hij weet ook niet hoeveel katholieken er zijn.
Persoonlijk zou ik daar niet gaan achter zoeken, want tweeduizend jaar geleden zijn een zekere Jozef met zijn Maria ook eens naar een volkstelling gemoeten en ge weet wat daar allemaal van gekomen is.
Stadhuistaal voor gevorderden
Goedkeuren consultatiereglement ter financiering sporthal dmv een krediet met technisch-financiële projectbegeleiding nieuwe sporthal. (F.A.). Zeg nu zelf wie verstaat er nu waar dit agendapunt over gaat. Want het is een agendapunt. Typisch een punt waar Johan Anthuenis met al zijn dossierkennis de modale vlaming het mijlenverre nakijken geeft. Uit ervaring weet ik dat dergelijke punten eindigen met een stemming. Meerderheid tegen minderheid. Voilà.
Er staat een project op stapel op de Dendermondebaan. Waar nu nog het Spiegelpaleis aan het zieltogen is. Hoewel de oppositie het wel een mooi project vindt, weet ge zo dat het volgens hen te weinig gecommuniceerd en besproken is. En volgens de meerderheid is het dan weer een globaal plan dat nog tal van mogelijkheden biedt. En Hans Knop en Patrick Poppe hebben een verschillende visie. Er is tegenwoordig veel zon, maar niets nieuws onder de zon.
Don Quichotte
Na zijn zoektocht naar de kasseien enkele maanden geleden werpt Tuur Cooreman zich op als verdediger van de zwakke burger. Er heeft in zijn straat iemand een bouwvergunning aangevraagd voor een carport, en na vijf maand heeft die mens nog geen antwoord. Hij vraagt zich in minder nette bewoordingen dan ik hier gebruik hoelang de gemeentelijke technische diensten nog gaan spelen met de edele delen van die mens. Hij gebruikt nog een aantal vloeken om zijn standpunt in de verf te zetten. Zijn tussenkomst vraagt volgens mij om een bezoekje aan de stoel van pastoor Jan, maar het haalt hem zeker de woede op de hals van de burgemeester. Die kan het niet hebben dat Tuur zijn vroegere collega’s zo in diskrediet brengt.
Temeer daar het probleem al lang is opgelost, en het om spreekwoordelijke vijgen gaat. Het zou toch leuker zijn moest er eens een onopgelost probleem op tafel worden gegooid.
Ik moet mijn vriend Jan met de pet, of Jan van de Carrefour danken om mij op afstand op de hoogte te brengen, zodat ik U toch nog het belangrijkste van de gemeenteraadszitting kan meedelen.
Geheimen
De inhoud van de geheime zitting over de aanstelling van de algemeen directeur en de adjunct-algemeen directeur, blijft natuurlijk geheim.
De keuze van Beethoven
Vanaf nu niet meer geheim is de partij waarvoor ik heb gekozen om mij verkiesbaar te stellen. Ik heb in een vorige bijdrage al aangekondigd dat ik mij verkiesbaar zou stellen. En ik zou nog laten weten met welke partij. Het is Open VLD geworden. En ik wil uitleggen waarom.
De Zelenaar wil verandering. Ik ook. Maar niet zomaar verandering. Het gezegde “allemaal van hetzelfde sop overgoten” springt mij dan onwillekeurig in gedachten. En mijn grootmoeder zaliger verwittigde mij meermaals om niet van de regen in de drop te komen.
Daadkracht is het sleutelwoord.
Voor mij moet de verandering komen door een verhoging van de daadkracht van het bestuur, niet zozeer een ommezwaai van het beleid.
Tenslotte heeft het huidige bestuur het niet zo slecht gedaan, ondanks de handicap dat te veel partijen in het bestuur ook te veel compromissen betekent. Elke partij wil pluimen op zijn eigen hoed, en dat is niet bevorderlijk voor de efficiëntie. Vroeger noemden ze dat “wafelijzerpolitiek”, maar die term is in onbruik geraakt.
Vandaar dat ik kies voor de leidende partij in het huidig bestuur, de Open VLD. Sommigen zullen mij opportunisme aanwrijven, het zij zo. Maar ik wil mijn bijdrage leveren om minstens één partij sterk genoeg te maken om een volgend bestuur te krijgen dat wordt samengesteld uit maximaal twee partijen. Dan zal er worden beslist en niet geredetwist.
Patrick Poppe
Na een paar jaar gemeenteraden volgen, zie ik ook weinig anderen dan Patrick Poppe bekwaam om de rol van burgemeester in te vullen en knopen door te hakken. Ik heb een heilige schrik van eindeloze plannenmakerij en oeverloos gepraat zonder tot een echt resultaat te komen. Besturen is in eer en geweten kordate keuzes maken. Daarvoor krijg je tenslotte een mandaat van de kiezer.
Wie zijn naam verbindt aan een lijst, moet ook achter het programma van die lijst staan. Dat spreekt vanzelf. En dat doe ik ook. Maar ieder heeft interesses. Zelf ben ik nu reeds meer dan dertig jaar actief in het management van sociale instellingen: revalidatie, ziekenhuizen, woonzorgcentra en kinderdagverblijven.
Sociaal beleid
Op dat vlak is er nog plaats voor verbetering in Zele. Ons OCMW woonzorgcentrum op de Koevliet levert zeer goed werk. Mits meer ondersteuning en middelen vanuit de gemeente voor de sociale diensten, kunnen zij uitgroeien tot de kern van een nieuw Zeels zorgbeleid. Dat beleid moet een zo breed mogelijke waaier aan mogelijkheden aanbieden, met als doel onze ouderen zo lang mogelijk een zo zelfstandig mogelijk leven aan te bieden.
Veiligheid
Op vlak van veiligheid hebben we slechts één regel nodig. Consequent en gelijk voor iedereen toepassen van de bestaande regels. Voor iedereen. Dat zal ons al een heel eind op weg zetten. En we moeten snel een goed werkend cameranetwerk uitbouwen.
Verkeer
Wat verkeer betreft vind ik niet dat we de auto moeten verketteren. Iedereen moet op een comfortabele de dorpskern kunnen bereiken en er kunnen parkeren. Om er zijn boodschappen te doen of een horecazaak te bezoeken. Maar langparkeerders en doorgaand verkeer hebben in de dorpskern geen plaats. Daarvoor moeten we andere oplossingen zoeken. Die haalbaar zijn. En de dorpskern tot een aangename verblijfsplaats maken.
Kansarmoede
Zele heeft een groot aantal inwoners die in kansarmoede leven. Wie een welvarende gemeente wil, moet kansarmoede aanpakken en er een prioriteit van maken. Daarbij is kennis van de Nederlandse taal essentieel. Kinderen die niet begrijpen wat de leerkracht zegt, zullen nooit een deftig diploma halen. En zullen ten eeuwigen dage moeten beroep doen op hulp en bijstand. Laat staan een bijdrage leveren aan onze welvaart.
Werk aan de winkel
Er is dus werk aan de winkel. Belangrijk werk dat geen vertraging toelaat. Indien de Zeelse kiezer mij daartoe de mogelijkheid geeft, sta ik klaar om mijn steentje bij te dragen.
Gezien de partijdigheid van Beethoven lijkt het niet meer nodig de verslagen van de gemeenteraad te notuleren want ze worden met een blauwe filter geschreven. Al wat je nu nog schrijft wordt niet meer neutraal of geloofwaardig ervaren door de lezer.
Dikke pluim Dirk , beter kon het niet gezegd worden 👍👍👍👍👍
Beste Toon
Je trekt hier eigen conclusies. Dat is je goede recht, maar het blijft jouw opinie. Tot hiertoe heeft nog niemand gereageerd dat ik iets onjuist zou hebben beschreven. En mij gaat het om de inhoud, niet om de man die schrijft. Dit blog heeft als bedoeling de inhoud van de gemeenteraadszittingen bij een breder publiek kenbaar te maken. Niets meer, niets minder. Ik heb nu besloten om actief deel te nemen aan het politieke leven. En om niet nog meer versnippering te krijgen, heb ik ervoor gekozen om bij een politieke partij aan te sluiten. Maakt dit ineens de inhoud van mijn artikels ongeloofwaardig??? Ik zal alleszins blijven schrijven, en het is aan mijn lezers of ze mijn artikels blijven lezen of niet. En er is geen enkele wet die verbiedt dat iemand anders vanaf nu met een andersgekleurde filter ook verslag brengt.
Men schrijve het jaar 1958, een derde kindje werd toegevoegd aan het gezin van mijn ouders. Als jong ventje onbekommerd en onbezorgd opgroeiend tussen Zele Hoek en Durmen – de jongste met 2 oudere zussen – diende ik al vroeg op mijn strepen te staan of als straf kon ik vlechtjes maken in de haren van hun poppen. Ik die liever met mijn cowboys van Fort Larami de Indianen bevocht in de tuin. Of met mijn knikkers de ronde van Frankrijk reed in een zelfgebouwde omloop van zand en keien. Op de dorpel gezeten kijkend naar een auto die langs reed, wat toen nog een uitzondering was. Naar de kaatsers die probleemloos op straat enkele spelletjes konden spelen voor ze moesten uitwijken voor een aankomende auto. Er passeerden nog eerder tractors die op en af naar het veld reden. Een televisietoestel dat in 1 op de 5 gezinnen stond waar we dan met de hele buurt naar Zorro mochten kijken op woensdagnamiddag.
De lagere schooljaren gingen voorbij, de tijd van puilloemen (kikkerdril) en hagedissen vangen in de Lokerenbeek, in zwembad “De Zeemeeuw” onze eerste kunstjes opvoeren voor de meisjes uit onze klas. Dit alles lieten we achter ons om als stoere boy uit Durmen City mijn vertrouwde homeground van de lagere school te ruilen voor het dorp. De Alois De Beulelaan werd de komende jaren mijn nieuwe schoolomgeving. In de volksnaam gekend als Den Bunder.
1972, toen de grachten achter ons huis elke dag een andere kleur vertoonden en op een dag tientallen koeien met hun poten omhoog lagen, zo dood als maar kon zijn. Dat was na de intrede van enkele bedrijven in het nieuwe industriepark. De “vuilbos” in de buurt afspeuren naar nog iets bruikbaars om een kamp mee te bouwen. Voetballen tussen koeienvlaaien, Durmen tegen De Zandberg, met 40 gasten achter een leeglopende bal hollen. Leute en plezier wanneer je een tegenstander kon laten kennismaken met een tackle waarbij hij vol koeiendrek een beteuterd gezicht trok. Na enkele uren huiswaarts keren en met kleren en al de wastobbe in duikelen.
Ook al waren we nog broekventjes toch hadden we op school enig aanzien, want Durmen stond synoniem voor de straffe gasten. Toen doken de eerste moto’s op, de gebroeders Vercauteren, Jakke en andere De Kegels met hun BMW, Moto Guzzi, Honda of Harley Davidson. “De Vuilen Hoek” was hun uitvalsbasis, waar het gras – of onkruid – in de tuin gelukkig meer dan hoog genoeg was. Uiteraard probeerden we die gasten na te doen. Met een hoog stuur op onze fietsen, nog een lang zadel met daaraan een namaak-vossenstaart gebonden proberen indruk te maken als 15-jarige.
De jaren gingen voorbij, liefje wordt vrouw, kinderen zijn een volgende stap en wanneer deze het huis uitgaan verlaten we ook onze Zeelse homeground, een gunstig aanbod uit een buurgemeente met een mooi meer als uithangbord kunnen we niet weigeren. Van “Kloddezak” naar “Puitenklopper”, ’t kan verkeren.
Echter als rasechte (oud-Zelenaar) keren we regelmatig terug naar onze roots, en sinds onze pensionering zelfs nog iets meer om familie en vrienden te bezoeken. Tijdens een van de gesprekken eind vorig jaar ging het onder andere over het feit dat het binnen afzienbare tijd gemeenteraadsverkiezingen zijn. Hier en daar pik ik wel eens iets op over de politieke toestand in Zele, maar sinds de kennismaking met “Beethoven in de gemeenteraad” en “Alanka” begint mijn kennis over het Zeelse politieke landschap toe te nemen.
Maar nu plots de redacteur kleur bekent met welke politieke partij hij in zee wil gaan komen er al onmiddellijk reacties los dat hij zou schrijven over de gemeenteraad met een “blauwe” insteek.
Ik veronderstel dat de redacteur niet van vandaag op morgen deze beslissing heeft genomen en dat zijn keuze al langer dan vorige week vast lag. Ik had alle verslagen van de gemeenteraad al gelezen en heb me de moeite genomen om het afgelopen weekend dit nogmaals te doen. Als ik hem van iets kan verdenken is dat hij toch wel min of meer een boontje heeft voor André VD…
Begot niet, zijn verslagen zijn allemaal mooi om lezen, informatief, af en toe met een kwinkslag om het aangenaam lezen te houden.
Of zoals Dirk suggereert, elke partij is vrij om een eigen blog te maken over eender welke gebeurtenis in Zele en iedereen is vrij om deze verslagen te lezen of eraan te verzaken. Wat mezelf betreft, zal ik ze met veel enthousiasme blijven lezen en indien ik toch iets opmerk waarvan ik denk, tjiens hier gaat hij uit de bocht en levert hem dat wat “blauwe plekken” op, dan zal ik dat ook via een reactie laten weten.
Radio Nostalgie draait op dit eigenste moment een gouwe ouwe van Will Tura, ‘k voel in mijn hart, onze liefde blijft duren, met jou wordt m’n wereld weer hemelsblauw, heel toepasselijk denk ik dan, Dirk, ik kijk al uit naar een volgend informatief verslag van de gemeenteraad dat uiteraard vanaf nu door je aandachtige lezers volledig zal gefileerd worden.
Fusie Gemeente – OCMW.
Geheim is geheim wat betreft de stemming voor het aanduiden van een algemeen directeur, adjunct directeur en van de financieel directeur en zijn adjunct.
Enige tijd geleden las ik het in de krant (Het Nieuwsblad) dat er in Berlare een opmerking was tijdens de gemeenteraad van oppositieraadslid P. Vandoolaeghe (Cd-v) ivm met de verloning van de nieuwe functies na de fusie Gemeente – OCMW op 1 januari 2019.
De dienstdoende Burgemeester vond het maar normaal dat buiten de nieuwe algemeen directeur (nieuwe benaming gemeente secretaris) ook de secretaris die naast de functie van algemeen directeur greep (adjunct) een verhoging van zijn loon kreeg.
Ik die dacht dat er na de fusie ook financieel voordeel zou zijn, samenvloeien functies, minder man/vrouwkracht nodig, betere taakverdeling, betere dienstverlening, goed voor de gemeentebelastingen en de financiën van hun inwoners.
Maar in mijn eigenste Berlare gaan ze ervan uit om de secretaris en financieel beheerder die naast het hoogste ambt grijpt ook nog een loonsverhoging moet krijgen van 15%, ze hebben (misschien) minder werk, misschien niet, maar in ieder geval minder verantwoordelijkheid en toch worden ze beloond met 15% opslag ! ! ! En hij voegde er nog fijntjes aan toe dat in de omliggende gemeenten zelfs hogere loonsverhogingen toegekend werden, waar zou je u in druk maken. Dus om een consensus tussen beide personen te bereiken. Hoe meer ruzie je maakt hoe groter de beloning voor de verliezer, misschien hadden beiden al een makelaar zoals in het voetbal onder de arm genomen en heeft die hen op deze mogelijkheid gewezen, niet overeenkomen geeft meer kans voor opslag voor iedereen.
Maar hoe is het in Zele hier met de verloning van diegenen die het niet gehaald hebben, heeft het college gehandeld als een goede huisvader en de knip op de gemeenteportemonnee gehouden? Of hebben ze in Zeel ook toegegeven?
Voor zover ik weet hebben ze in Zele inderdaad de vinger op de knip gehouden. Geen troostprijs dus.
In een vorige reactie heb ik aan de auteur reeds gevraagd of er in zijn stijl en vooral inhoud niet te merken was dat hij een bepaalde politieke voorkeur en ook afkeur jegens anderen had. Hij beweerde toen van niet.
Ondertussen weten we wel beter.
Voor mij hoef je alleszins niet verder te schrijven, Dirk.
Ik haak af als het niet meer onpartijdig kan.
Beste Patrick, indien mijn teksten mijn eigen politieke voorkeuren zouden weerspiegelen, zou je andere teksten zien. Ik ben voor alle partijen altijd mild geweest, en wou vooral op mijn manier de inhoud van de gemeenteraadszittingen breder verspreiden. Je kan natuurlijk mits een stukje “hinein interpretieren” altijd wel iets vinden. Maar indien ik één van de Beethovenstukjes zou herschrijven met een blauwe bril die jij mij toedicht, zouden enkele kopstukken van onze Zeelse politieke klasse niet zo gelukkig zijn vrees ik. Indien je er op staat, wil ik dat wel eens doen.