De gemeente communiceert als het hen goesteert.

Ongelofelijk.

Het COVID-19 virus is een smerig beestje dat ons allemaal heel erg raakt. Niemand zou vorig jaar een voorspelling geloofd hebben over wat we nu meemaken. We zouden het gewoon weggelachen hebben.

Maar het virus raakt ons niet allemaal in dezelfde mate. Sociaal zwakkeren en mensen in armoede worden nog meer getroffen dan de gemiddelde Belg. En juist die mensen komen in onze gemeente meer dan gemiddeld voor.

Ronse doet iets.

Ik las een bericht in de nationale media over een initiatief in de gemeente Ronse. Daar stelden mensen gedurende een uurtje hun tuin ter beschikking van gezinnen die geen tuin hebben. Ik kan mij voorstellen dat die mensen soms de muren oplopen. En in een park mag je niet op een bank zitten terwijl je nageslacht zich even uitleeft. Als psycholoog en bezorgd om mentale gezondheid raakt mij dat.

Zelf beschik ik gelukkig over een grote tuin, waarin ook nogal wat dieren rondlopen, en ik kwam al snel tot het idee om het initiatief van Ronse hier in Zele ook toe te passen.

Concreet zou een gezin op afspraak gedurende een uur even kunnen verpozen. Tussen twee gezinnen in de tuinmeubelen ontsmetten en genoeg tijd tussen laten om geen vermenging tussen twee gezinnen te krijgen. Uiteraard wordt gezin hier gezien als een aantal mensen die nu onder één dak wonen. Geen picknicks toegelaten. Alles clean houden. Eenvoudig, en wat in Ronse kan moet hier toch ook kunnen?

Toch eerst effe vragen.

Maar ik wil ook niet het risico lopen een boete op te lopen, dus braafjes eerst een vraag richten aan het gemeentebestuur. Mailtje naar coronavirus@zele.be. En afwachten. Ongeduldig worden. Hebben ze het wel gekregen. Tweede mailtje: kunnen jullie mij minstens een ontvangstbevestiging of het juiste adres bezorgen?

NJET.

Dan toch een antwoord: kort en bondig: ik heb het hier even nagevraagd en we kunnen dat niet toelaten. Nagevraagd bij wie? De plaatselijke viroloog van dienst???? Onwillekeurig moet ik denken aan de VRT serie “Het Eiland”, maar dan in het echt.

Uit de zeer korte motivatie meen ik te kunnen afleiden dat het opzet toch niet goed is begrepen. Er worden helemaal geen “contactbubbels” gemixt. Mooi woord overigens.

Dus toch maar een tweede mail. Bij welke instantie is dat nagevraagd? En een bijkomende toelichting.

U kan de boom in. Met vriendelijke groeten.

En afwachten. Tevergeefs. Mijn herinneringsmail heeft dit keer geen effect. Ik kan de boom in.

Ik vind het heel spijtig ook tijdens deze crisis naar mijn mening te weinig aandacht wordt besteed aan het welzijn van onze sociaal zwakkeren. Ik had graag mijn steentje bijgedragen, al is het misschien maar een zandkorrel.

Terzijde.

Ik doe momenteel vrijwilligerswerk in een woonzorgcentrum in Antwerpen dat geteisterd is door veel COVID-19 besmettingen, en ik kan mij niet ontdoen van de indruk dat er in Antwerpen veel meer kan en mag. Een seintje naar de brandweer is daar voldoende om familie met een hoogtewerker tot op twee meter van het raam van een bewoner te tillen. Terwijl hier in Zele toelating wordt geweigerd om een muzikant een deuntje te laten spelen aan het woonzorgcentrum. Al zou dat laatste nu uiteindelijk toch mogen.

Arm Zele.

Zele is een arme gemeente. Arm Zele.