Baas boven baas.

De vergadering begint met de raad voor maatschappelijk welzijn. Er zijn enkel twee punten over de interne organisatie. Met dure woorden: wijziging rechtspositieregeling en goedkeuren organogram en concordantietabel. Het gaat er allemaal over wie baas is over wie, en wie met wie werkt.

Vanessa Gelorini vroeg naar het standpunt over contractueel versus statutair personeel. Hans Knop antwoordt dat de voorkeur uitgaat, zoals in andere gemeenten, naar contractueel personeel. Dus met een gewoon bediendencontract. Enkel voor functies waar de gemeente moet concurreren met de privé om aan de juiste personeelsleden te geraken, zal het systeem van statutair personeel worden gebruikt.

Dirk De Mey vond in het organogram hiaten, in die zin dat in sommige onderdelen personen met bepaalde kennis ontbreken. Hans Knop verduidelijkt dat het te bedoeling is om te werken met cellen waarin personen uit verschillende teams zitten. Om zo in een vroeg stadium alle nodige kennis en bevoegdheden voor een bepaald onderwerp bijeen te brengen.

Daarmee is de vergadering van de raad voor maatschappelijk welzijn afgerond, en begint de gemeenteraad met dezelfde twee punten. Omdat in een fusie (tussen gemeente en OCMW) beide partijen moeten akkoord zijn.

De integrale mobiliteitsstudie.

De gemeenteraad stemde reeds eerder in met de intekening op de Bouwmeester Scan. Die gaat in het najaar van 2019 van start. Op basis van de resultaten hiervan wil het bestuur een integrale mobiliteitsstudie laten doorgaan. Die kost 95.000 euro. Als kernpunten geeft de gemeente een aantal zaken mee: veiligheid fietsers en wandelaars, een autoluwe gemeentekern, aan de scholen het autoverkeer weren, weginrichting snelheidsremmend maken en (zwaar) doorgaand verkeer bemoeilijken.

Binnenkort wordt er ook nog een stedenbouwkundige studie besteld.

Men wil aan de scholen ook het aantal parkeerplaatsen verminderen. Hans Knop vindt dat hier een mentaliteitswijziging bij ouders en leerkrachten zal moeten komen.

Bereikbaarheid

Kim Van Cauteren drukt haar zorg uit rond de bereikbaarheid van de handelaars. Met name voor de mensen die minder goed te been zijn, en niet ver kunnen lopen met volle boodschappentassen, moeten er voldoende parkeermogelijkheden zijn. Hans Knop antwoordt dat er op de markt veel plaatsen worden ingenomen door winkelpersoneel en bewoners. Indien men die elders kan laten parkeren, is er plaats genoeg.

Mobipunt

In de stationsomgeving wil men een mobipunt realiseren. Het openbaar vervoer zal worden gereorganiseerd. Officieel heet dat dat men gaat naar basisbereikbaarheid. In de praktijk betekent dat dat men zich naar een centraal punt zal moeten begeven om daar het openbaar vervoer te nemen.

Hans Knop beschreef het in bewoordingen die van een dichter zouden kunnen komen: “De bussen van de lijn zullen niet meer door onze gemeente meanderen.” Voor alle duidelijkheid: meanderen is zoals een rivier al kronkelend en draaiend zijn weg zoeken.

Jos gefrustreerd

Jos Withofs is gefrustreerd over de plannen van de lijn, en zo ook zijn collega’s uit de buurgemeenten waarmee hij vergaderde. De last mile (de afstand tussen vertrekplaats en het opstappunt van het openbaar vervoer) zal een groot probleem worden. Dirk De Mey heeft uit goede bron vernomen De Lijn een stuk van haar budget zou moeten afstaan aan de gemeenten om voor die last mile iets te organiseren. Hans Knop weet dat, maar stelt zich de vraag hoeveel dat gaat zijn, en hoeveel er naar de kleinere gemeenten zal gaan.

Dagtrip Brussel

Dirk De Mey stelt voor dat Hans Knop naar Brussel zou trekken om het Zeels dossier te gaan verdedigen. Maar Hans weet nog niet onder welke partij vervoer zal vallen in de nieuwe regering. Misschien moet hij Dirk straks wel uitnodigen om samen naar een blauwe minister te trekken. Dat kan nog gezellig worden, stelt de burgemeester.

Geert D’Hooghe vraagt zich af wanneer er structureel overleg komt met de handelaars. Hans Knop stelt dat die hun bezorgdheden konden uiten tijdens de klankbordgroepen, en dat er zeker contacten zullen zijn bij de uitvoering van de bestelde studie.

Varia.

Don Quichotte

Herman Van Driessche brengt de geplande windmolen op Durmen ter sprake. Die zou 180 meter hoog zijn. Dat is drie maal de hoogte van onze hoofdkerk. Daar zijn nogal wat bezwaren van de omwonenden tegen, en Herman wil weten wat het standpunt van het bestuur is.

Hans Knop heeft de man die de omwonenden zowat vertegenwoordigd in zijn bureau ontvangen. Hij wijst er op dat het hier om een privé project gaat, en dat er trouwens nog een onderzoek gaande is voor nog een windmolen van Aspiravi in die buurt.

Hans wil niet stoer doen, en de man geen blaaskens wijsmaken. De regelgeving rond inplanting van windmolens is sterk versoepeld, en de gemeente kan alleen een advies geven. Met andere woorden, die windmolen zal er waarschijnlijk komen, en de gemeente kan er niets aan doen. De regelgeving is wat ze is. En eigenlijk vindt Hans het een schitterend project. Het bedrijf maakt zijn eigen energie, en pompt de rest in het net. Maar er is natuurlijk een spanningsveld met de overlast voor de buurt.

Windrup

Volgens Hans zou het misschien anders liggen indien de vorige legislatuur had ingezet in een windrup. Een ruimtelijk uitvoeringsplan voor de wind. (RUP). Geert Roosenboom repliceert dat dit wel werd overwogen, maar dat het geen zoden aan de dijk zou hebben gezet. Hij wenst Hans echter veel succes indien die een windrup wil opstarten in functie van toekomstige windmolenprojecten.

Hermans blik

Herman, hebt gij een vraag? Nee, antwoordt Herman Van Driessche. Waarom zit ge dan zo naar mij te kijken? vraagt voorzitter Maria Verheirstraeten. Ik heb wel een verhaaltje, zegt Herman.

Het publiek ziet alleen de rug van Herman, dus ik weet niet wat voor een blik het was. Aan de reacties van de raadsleden te zien, moet het wel speciaal geweest zijn. Misschien was het wel zwoel.

De bomenplanter

Herman zijn verhaal gaat over bomen. Veel bomen. Er was eens een grondeigenaar op Meerskant die het milieu in het hart droeg. En hij wou van 8.000 m² landbouwgrond een bos maken, aanleunend bij een bos op een aangrenzend perceel. Vierduizend bomen planten.

Hij toog met zijn plan naar het gemeentebestuur, maar het college van burgemeester en schepenen weigerde een vergunning te verlenen. De man was in zijn windmolenwiek geschoten, en trok naar de bestendige deputatie (provincie). Daar floot men het gemeentebestuur gezwind terug, en de man kreeg zijn vergunning.

Herman wijst er op dat Zele zeer weinig bebossing heeft (2% tegenover meer dan 20% gemiddeld), dat het gemeentebestuur als doel vooropstelde om 20.000 bomen te planten, en kan niet begrijpen dat ons bestuur njet zei.

Terloops meldt hij ook een project (google eens “silvo pasture”) waaruit blijkt dat je koeien ook in bossen kan laten lopen, en dat ze dan bovendien negen keer minder CO² lossen.

De burgemeester stelt dat er geen weigering was, maar een vraag om te wachten. Hij is bezig met een bos en bomenplan, en wilde het voorstel van de brave man daarin meenemen. Hij stelt dat uit het studiewerk rond zijn bos en bomenplan zou kunnen hebben gebleken dat het economisch gezien niet aangewezen was om die landbouwgrond om te bouwen naar bos.

De milieubewuste man wou echter niet wachten, en niet in overleg treden, maar trok naar de provincie.

Het is wat het is, zei Hans Knop.

Wij wilden het inschakelen in een breder plan. Wanneer wij bossen willen aanplanten, willen we dat doen binnen een structurele oplossing. Niet zoals in het verleden op een ad hoc manier.

Hij weet trouwens nog altijd niet waarom de bomenplanter niet wou wachten, en je kan niet zomaar alles toelaten. Het zou schoon worden indien ge zomaar iedereen alles toelaat.

Nochtans is die bebossing een onderdeel van het plan van een natuurvereniging, stelt Herman. Waarop Hans zegt dat een plan van een natuurvereniging nog altijd geen beleidsplan is, daarvoor zijn advies van GECORO en milieuraad een eerste vereiste.

Hans heeft geluk dat Greta Thunberg in New York zit en niet in onze gemeenteraadszaal. Hij zou het mogen horen. Er is geen tijd meer te verliezen. Er is actie nodig.

Conclusie: het bos komt er. Wie enkele bomen wil planten vraagt toch best een vergunning. Ook op privé terrein. Kwestie van in het op te stellen plan te passen.

Het is wat het is, zei Hans Knop.

Vanessa Gelorini wil er een positieve noot in brengen en vraagt aan schepen De Donder om de geschonken nieuwe vredesboom te planten. Dat is er dan toch al één. Francis antwoordt dat hij de bevoegde dienst opdracht gegeven heeft onmiddellijk bij het begin van het plantseizoen de boom te planten. Vanessa stelt echter dat het een nieuw systeem betreft, met een soort bescherming van de wortels, dat ten allen tijde mag worden geplant.

Waarop Johan Anthuenis zijn collega te hulp schiet (die was al terug achteruit geleund) door te verklaren dat het nu geen plantseizoen is. Maar dat wisten we al.

Pieter in Salzburg

En dan moet Pieter Herwege zich zo een beetje gevoeld hebben als de doelman van Genk in Salzburg. Die kreeg er zes om de oren.

Dirk De Mey is tevreden dat bij de asfalteringswerken meteen een stukje van de Stokstraat is meegenomen dat er echt slecht bijlag. Maar om de één of andere reden heeft de aannemer veel zand gestrooid op het nieuwe asfalt. Dat zand is voor een groot deel in de riolering gewaaid. Een controle op verstopping is aangewezen. Maar bovendien zorgde dat zand voor serieus slipgevaar voor fietsers die de techniek van een veldrijder ontberen. Een verwittigingsbordje had op zijn plaats geweest.

Dirk vraagt ook of er in Zele maatregelen genomen zijn tegen de opmars van de Noaspora bacterie, zoals dat in de buurgemeenten het geval is. Even donderde het in Keulen, maar Pieter antwoordde dat er in Zele geen maatregelen zijn genomen.

Nog een vraag van Dirk De Mey was of er reeds nieuws was over de landbouwschadecommissie, en meer concreet welke gewassen er in aanmerking werden genomen. Pieter antwoordde dat er in het begin weinig respons vanuit de landbouwers was, maar zou de huidige stand van zaken nakijken.

Tot slot kwam Dirk De Mey terug op de afsluiting van de fietsenparking aan het station. Er zou met de NMBS contact opgenomen worden om de afsluiting te herstellen. Pieter Herwege antwoordt dat het college heeft beslist dit niet niet te doen, en de situatie zo te laten. Waarop Dirk de hoop uitdrukte dat dit geen aanleiding zou geven tot meer diefstallen. Het bestuur is echter bezig met het overwegen naar de toekomst toe, en omwille van de (dure) elektrische fietsen, of er niet beter een bewaakte en afgesloten fietsenparking zou komen.

Pieter heeft echter ook goed nieuws. De putdeksels waarover Herman Van Driessche een vraag had gesteld omwille van roestvorming blijken in orde. Het roest is oppervlakkig, en tast de structuur niet aan. Het zal automatisch verdwijnen door slijtage wanneer er over gereden wordt.

Politie in het postgebouw

In de plannen rond het oude postgebouw is er sprake van gebruik door de politie. Geert Roosenboom vraagt zich af of de partner in de politiezone (Berlare) bereid is mee te investeren in dit gebouw. Hans Knop stelt dat hij nooit gezegd heeft in de commissie dat Berlare zou gevraagd worden te investeren. Eventueel zal de politiezone een deel van de ruimte huren. Liefhebbers van een welles nietes spelletje worden op hun wenken bediend. Geert vraagt dat de vergaderingen van de commissies net zoals de gemeenteraad worden opgenomen.

Geert Roosenboom gaat verder met een vraag rond de tijdelijke verkeerscommissie. Er werd in een vorige vergadering beloofd dat er een driemaandelijkse spontane terugkoppeling zou zijn rond de veiligheid in de schoolomgeving. Tot op heden is er nog geen enkele terugkoppeling geweest. Hans Knop zegt dat dit komt doordat er niets te zeggen is, en dat hij geen vergaderingen gaat samenroepen om te zeggen dat er niets nieuws is.

Waarop Geert Roosenboom dan weer vraagt om, zoals beloofd, te melden dat er geen ontwikkelingen zijn.

P.S.

Naar verluidt heeft Johan Anthuenis na de geheime vergadering nog zijn ongenoegen geuit, op zeer expliciete manier, tegenover Geert Roosenboom. Die heeft in een persartikel de plannen van het OCMW bekendgemaakt om een aantal sociale woningen (Berkenhof en Drieputtenstraat) te verkopen. Niet direct een geheim dossier, maar Johan wou het dossier in stilte afhandelen, en de betrokken bewoners slechts inlichten “op het moment dat het dossier rijp was”. Het ging er volgens de nog aanwezige raadsleden nogal heftig aan toe.  Het is kwaad kersen eten met een kwade Johan.