In de gemeenteraad: Zele verliest zijn dekenij.

Levensles van Beethoven

Juni examenmaand. Goede moed aan de studenten (en hun ouders). Nu reeds een tip voor diegenen die op plan B zullen moeten terugvallen: zeg niet “Ik ben gebuisd” maar zeg: “Ja, die dingen gebeuren. Het had niet mogen gebeuren, maar het is gebeurd, en we zullen er voor zorgen dat het in de toekomst niet meer gebeurt.” Wie zei daar dat je niets kan leren van politiekers?

Voetwegen

Voor toekomstige grondbezitters en grootgrondbezitters een mededeling van algemeen belang: in de tijd van onze betovergrootouders bestonden er voetwegen. Ik weet niet helemaal juist wat dat betekent. De meeste voetwegen zijn ondertussen al lang in onbruik geraakt, overgroeid of er staat mais op. Maar pas ook, ergens diep in de kelders van het gemeentehuis zit er een pietje precies die nog plannen heeft waar die voetwegen op staan. In de gemeenteraad vandaag sprak men over voetweg nummer 234. Zele heeft er dus minstens 234. Die kunnen gelegen hebben langs grachten die nu ook al niet meer bestaan of leiden naar plaatsen waar niemand meer wil gezien worden. Maar meneer precies heeft ze allemaal op plan. Stel ge koopt een bouwgrond. Ge zet daar een huis op. En ineens staat meneer precies voor uw deur: beste, uw voordeur sluit een voetweg af. Gelieve vrije doorgang te verlenen en uw voordeur te verwijderen. Dan moet ge desnoods nog uw dressoir verschuiven en uw achterdeur moet er ook aan geloven. Dit is niet om te lachen. Dit is ernstig. Kom niet af met uw koopacte, die doet niet terzake. Een voetweg is een voetweg.

In de gemeenteraad vandaag dus voetweg 234. Een firma is in bovenstaand geval, en heeft een aanvraag ingediend voor het verleggen van een voetweg (die overigens doodloopt). Niet in het echt verleggen, er wordt geen graszode aangeraakt. Enkel op het plan van meneer precies een lijntje verschuiven. Ondertussen zijn er al 45 instanties mee bezig. Bosbeheer had al een positief advies gegeven, maar waarschijnlijk werd dat dossier behandeld door een jobstudent. Ze zijn nu niet meer gelukkig met hun eigen advies (onder hun voeten gekregen van hun minister zeker), en hebben een bijkomende voorwaarde gesteld: de bufferzone moet worden uitgebreid van 8 meter naar 11 meter. Die drie bijkomende meter moeten een nabijgelegen natuurgebied beschermen tegen de verkeersoverlast van een doodlopende, niet meer in gebruik zijnde voetweg. Wij mogen van geluk spreken dat de administraties in dit land ons milieu zo doeltreffend beschermen. En tijd noch moeite sparen om de lijntjes op de juiste plaats te zetten.

Dit alles om u te zeggen dat ge best eens vraagt of er geen voetweg over uw grond liep ten tijde van Napoleon. Ik vraag alleszins morgen vrije doorgang over voetweg 234. Die zal raar opkijken als ik daar voor zijn deur sta met mijn kindervoituur.

Over appels en peren

De burgemeester zit de gemeenteraad voor, maar de secretaris zorgt dat alles in orde is. Vlak voor de vergadering zag de man tot zijn verbijstering dat er een fruitmand is voorzien. In zijn verbeelding zag hij reeds een vergadering verstoord door een vraag van de overkant: “Geeft ge de appeltjes eens door?” Vliegensvlug en efficiënt vorderde hij een logistiek medewerker: Voor iedereen één appel en één peer. En vlug! De dame legde snel naast elk flesje plat water en flesje spuitwater één appel en één peer. (De glazen werden ter beschikking gesteld door PrikenTik (toevallig ook mijn sponsor…)). Halfweg was haar mand leeg, geen fruit meer voor de oppositie. Gelukkig was er nog ergens een koelkast met reserve, en kwam alles in orde voor de gemeenteraadsleden binnenkwamen. (Ja, ik weet dat want ik was goed op tijd). Na de vergadering heb ik even geteld. De meeste appels en peren bleven onaangeroerd. Ikzelf heb ook schrik om in een appel te bijten tijdens een vergadering. Mijn gebit is niet meer zo goed, en praten zonder tanden is moeilijk. Natuurlijk kon ik niet alles zien, maar ik heb minstens één gemeenteraadslid na de vergadering twee appels zien wegritsen. Dus zeker één van een collega. Het verdient aanbeveling om voor volgende vergadering doggy bags te voorzien.

Start van de vergadering

Onze burgemeester kwam iets over tijd binnen. Blijkbaar kwam hij juist van de kapper. Hij zag er strijdvaardig en ernstig uit. Waarschijnlijk vooral door de militaire look van zijn gemillimetreerd haren. Een ogenblik dacht ik aan een generaal die binnenkomt in de “War room” van het Witte Huis.

20.08 uur Zilse tijd: Dames en heren, we gaan ermee van start.

Dekenij verdwijnt

Het was een onschuldig lijkend agendapunt: de rekeningen van de kerkfabrieken. Ik was de draad van de discussie kwijt, maar ineens hoorde ik: de dekenij van Zele verdwijnt. Ach zo???? Ja, zei de burgemeester: de deken wordt een pastoor, en de dekenij wordt een pastorie. Kijk, daar bloedt mijn hart als Zelenaar. Er worden geen echte Zelenaars meer geboren, want we hebben geen materniteit meer, laat staan een ziekenhuis. Maar de dekenij….. Deken Van Driessche zaliger was mijn mentor van toen ik een manneke van 12 was. En nu plots, zomaar: Zele heeft geen deken meer…..
Akkoord, het geloof is voor mij een voorbijgaand gegeven in mijn leven geweest, het zou mij dus niet mogen schelen. Maar geen deken meer….. zomaar……. Waar is der vadren fierheid gebleven????? Waar is de tijd dat er in de dekenij 8 pastoors sliepen onder een deken? Dat laatste zowel letterlijk als figuurlijk. Het wordt koud en kil vannacht….

De beet

De enige die ik echt in een appel heb zien bijten is de burgemeester. Ik zou niet graag in de plaats van die appel zijn geweest. Zijn favoriete oppositielid had al in het begin van de vergadering een vraag gesteld. Toen had de burgemeester gezegd: dat punt komt nog aan de orde. Nu dus. De burgemeester zei: Allé André, ge hebt het woord. Hij beet daarop van ergernis in zijn appel op een manier die elke rechtgeaarde appel in opstand zou doen komen. Ik denk dat zelfs het klokhuis de geest heeft gegeven. Ik hoorde alle appels in koor roepen: “Is er een advocaat in de zaal?”

Juvenes

Juvenes is 50 jaar geworden. Life begins at fifty, maar ook nieuwe problemen. Dat er in de Kloosterstraat problemen zijn is geen nieuws. Maar nu is daar toch een persoon uit de rechterlijke wereld die een huis verkocht heeft aan een jong gezin. Geluidsoverlast? Nooit van gehoord. Maar dan viert Juvenes zijn verjaardag. En ineens is er een klacht uit het verkochte huis wegens geluidsoverlast. De eerste keer in 50 jaar dat er uit dat huis klachten komen. Raar. Ik vermoed dat de vorige bewoner van het huis in kwestie hetzelfde probleem had waar ik mee worstel: hardhorigheid. In het andere geval zou het ruiken naar malefide praktijken, maar dat geloof ik niet. Alleszins Juvenes zit met een probleem: als de deur opengaat, komt er geluid naar buiten. Dat is normaal: als uw sluitspier opent, komt er een scheet naar buiten. En dat maakt lawaai. Dat is pure fysica. Er wordt naar een oplossing gezocht, maar ik denk dan aan keizer Claudius die van zijn dokter het advies kreeg: uw winden binnenhouden is slecht voor uw gezondheid. Want beter een scheet voor iedereen dan buikpijn voor u alleen.
Alleszins is het huis in kwestie sedert de verkoop in waarde gedaald.

Roparun

De vergadering blijft voortgaan op het thema van de menselijke ontlasting: ter gelegenheid van Roparun is er een ernstig probleem van wildplassen vastgesteld. Volgens de bevoegde schepen willen de mensen niet betalen voor madam pipi. Ik kan dat begrijpen. Tenslotte doet ge een levering, en dan moet ge nog betalen ook. Maar het gemeentebestuur maakt zich zorgen dat Roparun in de problemen zou kunnen komen indien de aanwonenden zouden afhaken wegens in het rond plassende feestvierders. Er wordt een initiatief genomen ter voorkoming van wildplassen. Met de postbodes zal onder andere worden onderhandeld over de maximale hoogte van een brievenbus, teneinde deze minstens al droog te houden. Overigens een persoonlijke noot: bij de nonnetjes waar ik 30 jaar werkte, maakte moeder overste zaliger er een erezaak van dat zij op het personeelsfeest alle plaskosten ten laste nam. We noemden dat vrijplassen in plaats van wildplassen. Moeder, gij waart een prachtvrouw (wij mochten haar moeder noemen, tot ergernis van de bisschop).
Een burgemeester wordt ook wel burgervader genoemd. Burgemeester, indien ik u vader noem, betaalt gij dan mijn plaskosten????

Over Roparun: ik heb daar mijn ideeën over, maar die passen niet in een verslag van de gemeenteraad. Zie hiervoor mijn apart artikel.

De Nederlandse taal

Onze gemeente heeft een taalwerkgroep, die een taalvisietekst en een taalbeleidsplan gaat uitwerken. Dat kan raar klinken, want wij spreken toch Nederlands (of tenminste Vlaams of Zils)? Wat moet daar aan veranderen? Dat is simpel. Tenzij er een nieuwe editie komt van het Zils woordenboek.
Nee, er is een taalwerkgroep, een beetje afgekeken van Aalst, en die gaat een folder in het gemeentehuis leggen. Daar is al een commissie voor samengekomen, maar die folder of noem het pamflet, die is er nog niet. Die gaat wel in het Nederlands, het Frans, het Duits en het Engels verschijnen. De folder gaat dus in het Engels duidelijk maken dat onze voertaal het Nederlands is. Er wordt nog nagedacht of het aangewezen is die boodschap ook in het Turks te brengen. Ik denk dat ze daarvoor een consulting bureau zullen inhuren, en die een paar duizend euro betalen om ons het antwoord op die vraag te bezorgen. Even terzijde, ik wil een offerte maken.

Het plansjier

Bericht voor mensen met kapotte plansjieren: we kunnen ze niet allemaal herstellen, er is geen geld genoeg. De Beukenlaan wordt zeker hersteld, de andere straten zullen via vogelenpik worden geselecteerd. Er is nog niet bekend in welke drankgelegenheid de pijltjes worden gegooid. Advies voor caféhouders: haal dit evenement binnen!!!!!

Van schepenen en speelpleinen

Een aanhoudend probleem zijn toch onze speelpleinen. De vakantie is in zicht en de speelpleinen zijn een ramp. Dit is hoofdzakelijk de schuld van de Zelenaars, want die blijven foto’s van wantoestanden doorsturen naar de oppositie. Als ze dat nu eens stuurden naar de bevoegde schepen, dan was dat al lang in orde geweest. Vandaag ging het over het Hendrik Conscienceplein. Speelplein in wording, maar al vroeg in zijn ontwikkeling geknakt en verwaterd tot een berg zand met daaronder relikwieën van speelconstructies.
Nochtans heeft de bevoegde schepen onmiddellijk na de vorige gemeenteraad een inspectieteam opgericht om alle speelpleinen te inspecteren. Ik denk dat die mannen bij hun eerste inspectie, overvallen door een regenvlaag, in een café zijn gevlucht. Daar hebben ze op de jukebox het nummer van Louis Neefs gekozen: Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb. In het besef dat hun bevoegde schepen geen café’s bezoekt, hebben de inspecteurs van dit café hun uitvalsbasis gemaakt. Het inspecteren van de tapdame is nog steeds aan de gang. Alleszins heeft de schepen zijn werk gedaan: hij heeft een inspectie georganiseerd. Maar spijtig genoeg heeft hij nog geen verslag gekregen van bedoelde inspectie.
Maar de betrokken schepen doet moeite. Zet een bericht over een probleem in “Zeels Nieuws”, en kort daarop antwoordt de schepen dat hij het heeft doorgegeven. Een niet nader te noemen blad heeft hem daarom reeds genomineerd voor “doorgeefluik van het jaar”. Hij maakt naar het schijnt een goede kans.

Kerkstudie

Van uw buren kunt ge leren. Een gemeenteraadslid heeft opgemerkt dat in Sint Niklaas de kerken worden opengesteld voor studenten als studieplek. Het is eens wat anders dan asielzoekers. Kan dat in Zele ook niet? Los van de vraag of hier in Zele een behoefte bestaat, is er voor de St. Ludgeriskerk een probleem. De hersenen van de studenten vragen toch een temperatuur van ongeveer 20 graden, maar het gerestaureerde kerkorgel vraagt 5 graden frisser. Bovendien vind ik persoonlijk dat de periode slecht is gekozen. Doe dat met Pinksteren, wanneer de heilige geest nederdaalt in de vorm van vurige tongen. Juni is op dat vlak laagseizoen in de kerk. Aan de andere kant zou een dergelijk project kunnen aanslaan bij de moslims. Als de moskee nu eens studieruimte ter beschikking zou stellen, met toezicht van imams, ik ben zeker dat dit een positieve invloed zou hebben op de studieresultaten van gelijkwaardiggelovigen. En bovendien staat de moskee open voor iedereen, en zijn ook andersgelovigen altijd welkom. En in de kerk hebben we geen deken meer om toezicht te houden.

Avermaat.

Op Avermaat is er duidelijk verbetering merkbaar. Toch loopt de communicatie nog niet goed. De verantwoordelijke schepen is veel zelfzekerder geworden, maar de oppositie eist modernisering. Elke bewoner, gelijk van welke leeftijd, heeft een emailadres. Vraag die emailadressen op, en informeer de mensen over elke wijziging van de fasering der werken. Maar de oppositie wordt wanhopig omdat de schepen niet luistert. Ik begrijp de schepen. Potdoof worden zoals Beethoven, het is geen pretje. Mijn advies aan de oppositie: zet het op papier. Of toch niet…. want dan wordt ze waarschijnlijk blind.