Installatievergadering gemeenteraad met “creatieve” oplossingen.

Vooreerst een gelukkig en voorspoedig nieuwjaar aan al mijn lezers, en veel succes aan de nieuwe bestuursploeg van onze gemeente. Beethoven zal ook in 2019 doorgaan met verslag en duiding over het gebeuren in de gemeenteraad.

Geen integratie meer.

Kort na de verkiezingen, die een ware aardverschuiving teweegbrachten, waren we al nieuwsgierig naar de verdeling van de bevoegdheden. Onze verbazing was groot dat het thema “integratie” niet werd genoemd in de lijst. Temeer daar dit thema en al wat er rond hangt naar mijn mening toch een belangrijke rol heeft gespeeld in het kiesgedrag.

Ik weet dat er zal worden geargumenteerd worden dat integratie thuishoort onder de noemer “diversiteit”. In mijn visie ligt het verschil hierin dat bij de notie “integratie” inspanningen worden gevraagd van de nieuwkomers. Inburgeringstrajecten, de taal leren en gebruiken enzoverder. Bij “diversiteit” ligt de nadruk eerder op inspanningen van de oorspronkelijke bevolking om de gebruiken, cultuur en taal van de nieuwkomers te omarmen.

Diversiteit

Niet dat ik iets heb tegen diversiteit, integendeel. Zaken die onze samenleving verrijken zijn altijd welkom. Dat is blijkbaar ook de overtuiging van Jos Withofs, die over de hele wereld ideeën wil opdoen. In De Zelenaar staat hij afgebeeld met reisgidsen van Lonely Planet over Cambodja en Turkije.

Volle raadzaal.

De raadzaal zat afgeladen vol voor de installatievergadering van de nieuwe gemeenteraad. Hans Knop opent de vergadering met nieuwjaarswensen, en dankt de toeschouwers voor het geschonken vertrouwen. Dan neemt hij de eed af van Dirk De Mey, en geeft hem de  leiding van de vergadering over. Dirk leidt dan als vertegenwoordiger van de vorige bestuursploeg de eedaflegging van de nieuwe gemeenteraad.

De eedaflegging.

Die eedaflegging is eigenlijk een langdradige bedoening, maar volgens mij toch een serieuze zaak. Voor sommigen minder, maar daarover later in dit verslag. En hoewel iedereen hetzelfde moet doen, kan je toch een aantal dingen afleiden uit de lichaamstaal. Sommigen steken de volle hand omhoog, anderen twee vingers, al of niet gespreid in een V-teken. Anderen houden de katheder met beide handen vast, en steken niets omhoog. De officiële tekst is: “Ik zweer de verplichtingen van mijn mandaat trouw na te komen”. Kort en krachtig, maar Tuur Cooreman vindt het nog te lang. Hij laat gewoon “mijn mandaat” weg.

Een nieuwe voorzitter.

Na de eedaflegging stelt Hans Knop Maria Verheirstraeten voor als voorzitter van de gemeenteraad. Dat is nieuw voor Zele. De burgemeester zit zelf de vergadering niet voor. Dat zou er moeten toe leiden dat ieder lid van de gemeenteraad gelijke spreekkansen krijgt, en het gehakketak zou moeten worden vermeden. Maria moet de boel in goede banen leiden. Alleszins is zij de eerste vrouwelijke voorzitter van de Zeelse gemeenteraad, waarvoor proficiat.

De trendsetter.

Het volgende agendapunt is weer een verkiezing. Het belang ontgaat mij, maar er moet worden gestemd over wie ingeval van stemmingen in de gemeenteraad de eerste stem mag uitbrengen. Lotjetrek door de onschuldige hand van het jongste gemeenteraadslid, Fien Van Der Slycken. En het is het briefje van Evy Beirnaert dat uit de kartonnen doos wordt gehaald. Mogen we haar nu “trendsetter” noemen?

Overbodige verkiezing voor politieraad.

Maar het belangrijkste punt is de verkiezing van de leden van de politieraad. De zone Zele-Berlare heeft een raad van 17 leden, en 10 daarvan worden geleverd door Zele. Die leden worden aangeduid in een verkiezing die op de installatievergadering moet worden gehouden. De stemming is geheim, en elk gemeenteraadslid heeft zes stemmen. Over die verkiezing is vooraf al veel te doen geweest. En hoewel geheim, heeft ieder gemeenteraadslid een spiekbriefje meegekregen van de partij met het gewenste stemgedrag. Kwestie van de stemmen optimaal te verdelen, om zoveel mogelijk mandaten in de wacht te slepen. Het zal je immers maar overkomen dat al de leden van je fractie op dezelfde kandidaat stemmen, en daardoor een ander partijlid geen mandaat krijgt.

Nervositas.

Luc Raman poogde nog bij het begin van de stemming te verklaren dat hij zijn kandidatuur intrekt. Hans Knop zei dat dat geen probleem was, omdat zijn opvolger dan wel het mandaat zou krijgen. In al zijn zenuwachtigheid viel zijn frank nog niet dat er dan maar evenveel kandidaten als mandaten waren, en dat dus iedereen sowieso verkozen was. Maar hij was niet de enige met zenuwen. Bij het tellen van de stemmen bleek er één blanco stem te zijn. Daardoor had Dirk De Mey maar 14 stemmen in plaats van de 15 van alle anderen. Het was wel duidelijk dat één van de leden van de blauwe garde één stembriefje niet had ingevuld. Die stembriefjes kunnen al eens aan mekaar plakken. Gelukkig voor hen was de stemming dus eigenlijk overbodig, en is Dirk toch verkozen.

Serdar, hoewel verontschuldigd, toch in politieraad.

Klein détail nog: voor de Sp.a werd Azlan Gürkan verkozen. Die zal waarschijnlijk niet zetelen en zijn plaats afstaan aan Serdar Celik. Die was immers verontschuldigd wegens verblijf in Turkije. En in de politieraad kunnen alleen gemeenteraadsleden zetelen. Maar Serdar had de eed niet afgelegd (dat doet hij volgende gemeenteraadszitting), en was dus niet verkiesbaar.

Luc Raman naar N-VA.

Tussendoor valt ook nog op te merken dat Luc Raman weg is bij Zele Vlakaf. Die partij heeft dus geen verkozenen meer in de gemeenteraad. Luc is lid geworden van de N-VA fractie. Er gaan geruchten dat hij kandidaat zou zijn bij de verkiezingen in mei. Maar de persverantwoordelijke van de N-VA kan deze geruchten noch bevestigen, noch ontkennen. (Ik denk toch dat het de persverantwoordelijke was met wie ik sprak, hij klonk alleszins zo.)

We hebben dus een nieuwe afvaardiging in de politieraad, en daarmee was de gemeenteraad afgesloten.

OCMW.

Volgt de vergadering van de OCMW-raad. De leden van de gemeenteraad zijn in de nieuwe regeling per definitie ook lid van de OCMW-raad. En Maria Verheirstraeten is ook hier voorzitter. Maar er is ook nog een bijzonder comité. Dat comité regelt vooral persoonsgebonden materies. En Johan Anthuenis is daarvan voorzitter, en daardoor ook 6^de schepen.

Oeps.

Voor dat bijzonder comité moeten ook leden worden voorgedragen. Met een voordrachtsacte. En daar ging het fout bij de akte van CD&V. De wet zegt dat, indien de akte meer dan één lid voordraagt, beide geslachten moeten zijn vertegenwoordigd. CD&V had drie dames voorgedragen, en dus was de akte niet ontvankelijk. Oeps. Met het indienen van het overzicht van de verkiezingsuitgaven waren ze al een dag te laat, en nu dit.

Dura lex?

Nu, wet of gene wet, Hans Knop wou de drie dames verkozen zien. Waar een wil is, is een weg, en dat wettelijk voorschrift zou dit niet in de weg staan. Dura lex? Non lex autem volo, zou BDW zeggen.

Daarom werd ter zitting een nieuwe voordrachtsacte ingediend. Met twee dames en Tom Schiettecat. Hans Knop legde uit dat Tom zou worden benoemd, en dan direct ontslag nemen. En aangezien voor de opvolgers die geslachtsregel niet meer telt, is het probleem opgelost.

Gezien de nieuwe acte ter zitting was ingediend, moesten alle drie de kandidaten wel in een individuele stemming worden verkozen. Johan Anthuenis liep drie rondjes om de stembriefjes uit te delen, Hans Knop haalde ze op. De uitslag was voorspelbaar, en de nieuw verkozenen konden de eed afleggen. Eerst Lieve Van Cauteren, dan Bo De Maesschalck en tenslotte Tom Schiettecat.

Die laatste zat nog maar goed terug op zijn stoel, of verklaarde dat hij in opvolging van de uitleg die de burgemeester had gegeven, zijn ontslag indiende.

Klaar is kees.

En hop, Liesbeth Looman mocht als opvolger de eed afleggen. Klaar is kees.

Ik heb daar toch mijn bedenkingen bij. Een eed afleggen in een openbare zitting is iets anders dan aan de toog roepen “Ik zweer het u”.

Geloofwaardigheid in het gedrang.

Wetende dat ge uw mandaat niet gaat uitvoeren,  voor de ganse goegemeente een eed afleggen: “Ik zweer de verplichtingen van mijn mandaat trouw na te komen” en twee minuten later, om de wet te omzeilen, onmiddellijk ontslag nemen?

Zou men mij zoiets vragen, ik zou het niet doen. Wat doet dat met uw geloofwaardigheid, nog los van ethische vragen?  Ik zou dergelijke werkwijze te veel associëren met meineed, denk ik.

Dura lex, sed lex.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb alle respect en sympathie voor Liesbeth, en ik denk dat ze dat goed gaat doen, net als haar collega’s.  Maar misschien ben ik een beetje van de oude stempel, grootgebracht met “Dura lex, sed lex”.